Çocuklara Anne Baba Sevgisi
Çocuklara Anne Baba Sevgisi, anne baba sevgisi, anne baba sevgisinin önemi, çocuk psikolojisi
Çocuklara Anne Baba Sevgisi
Çocuksan, anne-baba sevgisini hak etmene gerek yoktur.
Çocuksan eğer,
ister okumayı bütün sınıf arkadaşlarından geç sök,
ister yaldızlı yıldızlı pek iyiler süslesin sınav kağıtlarını,
ister takımın kaptanı, sınıfın en popüleri ol,
ister seksek atlarken bile dengeyi kuramasın vücudun,
sevilmeyi hak edersin.
Çocuksan,
koşulsuzca, tutarlıca, sorgusuz sualsiz sevilmek senin en temel hak ve ihtiyacındır.
Fakat ne yazıktır ki bazı anne-babalar bu denli esaslı bir sevgiyi verebilecek donanımda olmazlar.
Bazı çocuklar, bu en temel hak ve ihtiyaçları olan sevgiden, onları en çok sevmesi, en gözü gibi bakması, en fazla koruması gerekenler tarafından mahrum bırakılırlar.
Bazı çocuklara sevgi çok görülüp, çok nadir görünür.
O çocuklar, sevilmediklerini düşünerek, sevildiklerini hiç hissetmeden, en zararlısı da kendilerini ne olursa olsun sevebilmeyi öğrenemeden büyürler.
Sevgi ihtiyacı sürekli bir şekilde karşılanmayan o çocuklar,
sevilmeye layık olmadıklarına iyice inandırırlar kendilerini, acıtmasın diye canlarını hayalkırıklıkları.
İnandırırlar ki sevilmeme ihtimaline karşı hazırlıklı olsunlar.
Kendilerini koruyabilmek için olacakları öngörmeye;
kara yazgılarına teslim olup ezbere yaşamaya başlarlar.
Kara yazgıları der ki,
“Senin sevdiğin, seni sevmesini istediğin, ihtiyaç duyduğun, yokluğunu hissetmesini dilediğin, önem verip önem beklediğin hiçbir insan seni hiçbir zaman yeterince sevmeyecek.
Çünkü sen, sevilmeyi haketmiyorsun.
Sen, sevilmeyi o kadar haketmiyorsun ki anne-baban bile seni yeterince; istediğin, dilediğince sevmedi.”
Yaralı, kırgın, yalnız çocuklardır onlar;
Ömürleri kara yazgılarını ıspatlamak için kanıt toplamakla geçer ve sevilmeye layık olmadıklarını ıspatlamalarında onlara yardımcı olan insanlara aşık olurlar; hep aynı, yeterli sevgiyi veremeyecek; onlara çocukluklarını, çocukluk acılarını tekrar tekrar yaşatarak çektikleri acıyı sürdürmelerini sağlayacak, geçmişte onları yaralayanlara benzer insanlara.
Şimdinin geçmişe olan benzerliğindendir zaten, o meşhur “sanki seni yıllardır tanıyorum” hissi; çünkü çocukluğumuzdan kalma yaralarımıza temas eder çocukluğumuzu hatırlatan sevgililer.
Geçmişi, ne denli sevilmediklerini, ne kadar yetersiz ve aslında ne çok kusurlu olduklarını onlara hatırlatan her yeni kişiyi geçmişin izlerini siler, boşluklarını doldurur; yetersiz, eksik, yarım kalan herneydiyse tamamlamaya vesile olur belki diye hayatlarına alırlar.
O çocuklar, sevgi ihtiyaçlarını karşılayana kadar her türlü yolu denerler.
Bazen sessizce, bazen çığlıkçığlığa.
Bazen uslu, bazen arsızca.
Bazen teslim olarak, bazense başkaldırarak.
Çünkü yalnızca şu ana ve bu sevgiliye karşı değildir mücadeleleri.
Geçmişle geçmişte yaşar o çocuklar,
yeni değildir dertleri.
Bu sebepten hiç durmaz.
Hiç yılmaz.
Hiç de vazgeçmezler.
Geçmişin hesabını sorar gibidir soruları o çocukların.
Geçmişlerini anlamaya çalışmak için,
sevilebilmek için sever gibidirler.
Fakat hep yanlış kişilerde ararlar cevapları.
Geçmişe ait bir haritanın rehberliğinde seçtikleri sevgililerin geçmişten kalan yaralarını kanatmasını Aşk sanan,
Ancak sevilmediklerini düşündükleri insanların yanında nasıl davranmaları gerektiğini bilen,
Yaralı, kırgın, yalnız çocuklardır onlar.
Ve ne yazıktır ki, çocukken karşılanmamış sevgi ihtiyaçlarını karşılayabilmenin mücadelesini verirken,
iyileştirir diye medet umdukları her sevgili tekrar tekrar yaralar onları.
Çocuklara Anne Baba Sevgisi
Çocuklara Anne Baba Sevgisi, anne baba sevgisi, anne baba sevgisinin önemi, çocuk psikolojisi